سامانه موشکی پدافند هوایی باور ۳۷۳
در جریان رژه نظامی که در 17 آوریل 2024 به مناسبت روز ملی ارتش برگزار شد، ایران از نسخه جدید باور-373 خود که بر روی شاسی کامیون 8*8 نصب شده بود، MZKT-791300 که در بلاروس طراحی و تولید شده بود، رونمایی کرد. نسخه جدید دارای همان قابلیت های رزمی سامانه موشکی دفاع هوایی اس-400 روسیه خواهد بود که قادر به رهگیری جت های جنگنده نسل پنجم از جمله هواپیمای رادارگریز آمریکایی اف-35 است.
باور ۳۷۳ یک سامانه پدافند هوایی متحرک است که توسط ایران و به عنوان رقیب جدیدترین نسخه سامانه پدافند هوایی اس-۳۰۰ روسیه ساخته شده است . این سامانه به طور رسمی در مراسمی با حضور حسن روحانی رئیس جمهور ایران در 22 آگوست 2019 معرفی شد. نسخه پیشرفته این سامانه در سال 2022 رونمایی شد. با استناد به اطلاعات صنایع دفاعی ایران، نسخه جدید باور-373 قابل مقایسه است. سامانه موشکی پدافند هوایی اس-۴۰۰ روسیه مدعی است که می تواند جت های جنگنده نسل پنجم از جمله هواپیماهای رادارگریز آمریکایی اف-35 را رهگیری کند.
باور-373 یک سامانه موشکی پدافند هوایی است که برای شناسایی و رهگیری موشک‌ها، پهپادها و هواپیماهای ورودی در بردهای بلند و ارتفاعات طراحی شده است و هدف آن حفاظت از خاک و دارایی‌های استراتژیک ایران در برابر حملات هوایی و موشکی است. سامانه پدافند هوایی شامل اجزای متعددی از جمله رادار، حسگرهای نوری و سامانه های فرماندهی و کنترل برای شناسایی، ردیابی و رهگیری اهداف است.
گفته می شود که این سیستم شامل چندین دارایی و اجزای مختلف از جمله وسایل نقلیه TEL (Transporter Erector Launcher)، رادار سه بعدی AESA (آرایه فعال الکترونیکی اسکن شده) باند S هشدار زودهنگام جاده ای معراج-4، رادار اکتساب و پست فرماندهی است. این سیستم همچنین ممکن است دارای دارایی های دیگری مانند حسگرهای نوری، دوربین ها و سیستم های پیوند داده باشد که برای پشتیبانی از شناسایی و ردیابی اهداف استفاده می شود.
باور-۳۷۳ می تواند موشک صیاد-4 بی ساخت ایران را که نسخه ارتقا یافته موشک صیاد-4 است، موشک رهگیر دو مرحله ای با سوخت جامد پرتاب کند. این موشک برای درگیری و رهگیری اهداف هوایی ورودی در برد تا 300 کیلومتر و در ارتفاع تا 120 کیلومتر طراحی شده است.
بر اساس گزارش ها، موشک صیاد-4 بی دارای یک جستجوگر بهبود یافته، یک سیستم هدایت و کنترل جدید و یک کلاهک پیشرفته است. هدف از این پیشرفت‌ها افزایش برد، دقت و اثربخشی موشک در برابر طیف وسیعی از اهداف از جمله موشک‌های کروز، پهپادها و هواپیماها است.
توسعه صنعت دفاعی ایران به طور قابل توجهی تحت تاثیر همکاری های بین المللی و تاثیر تحریم ها شکل گرفته است. از نظر تاریخی، بخش دفاعی ایران تا انقلاب اسلامی 1979 به شدت به واردات از کشورهایی مانند ایالات متحده و کشورهای اروپای غربی متکی بود. پس از انقلاب، تحریم‌های متعاقب آن، به‌ویژه از سوی آمریکا، ایران را وادار کرد تا در توان دفاعی خود اتکا به خود را دنبال کند.
در طول جنگ ایران و عراق در دهه 1980، به دلیل تحریم نظامی بسیاری از کشورها، ضرورت وجود یک صنعت دفاعی قوی بیشتر شد. این دوره آغاز تلاش های ایران برای توسعه تسلیحات و فناوری نظامی خود بود. این کشور سازمان هایی مانند سازمان صنایع دفاع (DIO) را برای نظارت بر تولید داخلی تأسیس کرد.
پس از دهه 1990، ایران به دنبال همکاری فنی و تسلیحاتی از روسیه و چین بود که تحریم‌های غرب کمتر مانع از آن شدند. این همکاری شامل انتقال فناوری و تخصص، به ویژه در زمینه هایی مانند فناوری موشکی و سیستم های دفاع هوایی بود. دستیابی به فناوری از این کشورها، ایران را قادر به توسعه سامانه هایی مانند باور-373 کرد که مشابه سامانه اس-300 روسیه است.
تحمیل مداوم تحریم های بین المللی، ایران را بیشتر به سمت خودکفایی سوق داده است. تحریم‌ها اغلب دسترسی ایران به فناوری‌ها و سخت‌افزارهای پیشرفته را هدف قرار داده و توسعه بومی را نه تنها به یک اولویت، بلکه یک ضرورت تبدیل کرده است. در نتیجه، ایران سرمایه گذاری هنگفتی در صنعت دفاعی محلی خود کرده است که منجر به پیشرفت در بخش های مختلف از جمله فناوری موشکی، پهپادها و قابلیت های دریایی شده است.
علیرغم چالش‌ها، ایران پیشرفت قابل‌توجهی در بخش دفاعی خود نشان داده است، و گهگاه از سیستم‌های پیچیده‌ای رونمایی می‌کند که نشان دهنده مهارت فزاینده در انطباق و نوآوری فناوری است که اغلب ادعا می‌شود از طریق منابع داخلی و همکاری‌های گاه به گاه با کشورهایی مانند روسیه و بلاروس به دست می‌آید.
منبع:armyrecognition